Thema: Niet door mensenhanden gemaakt, aangeraakt door het doorschijnend Licht
Voorganger: Kees van der Zwaard
Lezing: Marcus 5: 25 – 34
Deze icoon van het gelaat van Christus dankt de naam aan het Arabische woord voor doek, namelijk mandil. Ook wordt deze icoon genoemd: ‘Niet door Mensenhanden Gemaakt portret van Christus’. Het is geïnspireerd op de legende van koning Abgar van Edessa. De koning, die ernstig ziek was, zou een gezant naar Christus hebben gestuurd met het verzoek naar Edessa te komen, om hem te genezen. Christus kon niet aan dit verzoek voldoen, dus gaf hij de gezant (in sommige versies de apostel Thaddeus) een doek mee met daarop de afdruk van zijn gezicht. Toen de ziek koning de doek aanraakte, genas hij onmiddellijk. Het oorspronkelijke doek werd in 944 van Edessa naar Constantinopel gebracht waar het na 1204 spoorloos is verdwenen in de geschiedenis.
In dit verhaal van Koning Abgar horen we doorklinken dat een afbeelding van Christus, die niet door mensenhanden is gemaakt, maar door Christus zelf, het Goddelijk Licht laat schijnen op de plek waar die afbeelding is. Op de achtergrond van dit verhaal uit de oosterse kerken, horen we misschien een kleine echo van het verhaal van de doek waar Veronica het gezicht van Christus mee afdroogde tijdens de Kruidweg en waarop ook het gezicht van Christus achterbleef uit de westerse kerk. Ook het vertrouwen, dat het niet fysiek aanraken van Jezus nodig is, maar het kleed van Hem genoeg kan zijn, zoals we horen in het evangelie klinkt hier mee. Als we kijken naar deze icoon, verteld het gelaat van Jezus Zijn verhaal?
