Tweeluik
1. Len Borgdorff
Uit: Schriftgedichten (2013)
Hard geluk
Om heel het lange leven
maal zeven maal zeven
een ander te vergeven,
om dag aan dag aan dag
vanaf het vroegste uur – tot aan
de avond laat aan kwaad
dat om zich heen slaat paal en perk
te stellen, om mensen te vertellen
hoe goed, hoe zoet of zuur, hoezeer
ik mezelf alleen kan zijn
wanneer ik telkens klaarsta
om sluitstuk van de dag te zijn
terwijl ik toch nog iets moet doen.
2. Len Borgdorff
Vergeven (een niet ingestuurd schriftgedicht)
Vandaag moest ik hoognodig eens beginnen
aan een gedicht dat ik beloofd had om te schrijven,
maar dat ik ruim een jaar geleden, dacht ik,
al geschreven had. Ik neem dat niemand kwalijk.
Het ging over vergeven, zeven, zeven, zevenmaal
vergeven. Ken je die tekst? Ik ken hem ook.
Daarover moest ik schrijven, en dat, zo bleek,
nu voor een tweede keer. Want dat kan ook:
dat ik een tweede keer moet schrijven over dat
eeuwig vergeven. En nee, ik neem mezelf
niet kwalijk dat ik vergeten ben hoe dat nu zat:
of ik het al geschreven had of nog een keer of wat
te schrijven had, want, heus, wanneer wie mij
dat vroeg vergat dat het gevraagd gedicht allang
terug is opgestuurd, ja, die vergeef ik dat in dat geval.
Ik heb daarover onlangs iets gelezen.
Het ging over een man die is genezen, omdat hij
kon vergeven. Alsof je kunt leven, juist door te vergeven.
Dus als je durft moet je vergeven, vooral misschien
degeen die je het meest niets kwalijk neemt.
