Ook komende zondag, 20 november, komt de Oecumenische Janskerkgemeente weer bijeen in de Janskerk voor de wekelijkse viering. We sluiten de cyclus ‘de vele gezichten van Jezus’ af met het thema ‘Sleutel’. We lezen Markus 16, 1-8 vanuit de vraag of en hoe we Jezus na het lezen van het Markusevangelie kunnen volgen. Is de verwijzing naar het begin van het Markusevangelie bedoeld als sleutel? Een sleutel die ontsluit, ons iets kan leren? Zou je na het einde van het evangelie het begin anders lezen?
We zingen onder meer Lied aan het Licht (Oosterhuis/Oomen) en Vroeg in de morgen (Oosterhuis/Oomen). Jacco Calis is cantor en Dineke van der Lei bespeelt piano en orgel.
Voorganger is Mariecke van den Berg
We komen bijeen in de Janskerk te Utrecht. We beginnen om10.45 uur met inzingen. De viering start om 11.00 uur. Deze viering is hier online te volgen.
Cyclus ‘de vele gezichten van Jezus
‘Wie is toch deze? is de vraag over Jezus en ‘Wie zeggen de mensen dat ik ben?’ is de vraag van Jezus, die al in het evangelie wordt gesteld. De antwoorden lopen sterk uiteen, van oproerkraaier tot Messias.
In die lijn dichtte Huub Oosterhuis een lied ‘Negenentwintig namen voor Jezus’.
Het is opsomming:
Naaste – Vreemde – Jood – Zaad – Boom aan de bron – Bruidegom – Weg – Droom van een mens – Deur open – Hoeksteen – Sleutel – Leeuw van Juda – Lam – Gerechte – Herder – Parel – Twijgje – Brood – Vis – Woord – Wijnstok – Zoon van God – Knecht – Stromen levend water – Morgenster – Koploper – Enige – Onzegbaar gezegde
We hebben die namen gebruikt voor een brainstorm over die ene figuur zonder wie het christendom en de kerk niet zouden bestaan. Sommige namen keren terug als thema.
Als leidraad voor de hele reeks volgen we het oudste Evangelie, dat van Marcus. Marcus schrijft recht toe, recht aan, met snelle wendingen, korte verhalen en teksten waarin ieder woord telt. Met Marcus volgen we Jezus zelf, zijn leerlingen, de schriftgeleerden, de mensen die hem (niet meer) volgen. En Marcus brengt ons op fysieke plekken die er toedoen, zoals de woestijn, de synagoge van Nazareth, de tempel, het buitenland, Gethsemané, Galilea.
Natuurlijk hebben we ons eigen beelden van Jezus, beelden waar we aan hechten, beelden die ons wellicht zijn opgedrongen, beelden die irriteren of juist beelden die bemoedigen. Is er nog ruimte voor nieuwe beelden, voor verheldering van de oude? Is er nog ruimte om ons te laten verrassen? En is dat dan de omkeer waar Marcus op doelt?
Kortom: we kunnen geen kerk zijn zonder Jezus, maar we moeten ons steeds weer opnieuw tot zijn figuur verhouden. Dat gaan we in deze lange reeks doen. Bijzonder om dan verhalen buiten de geijkte liturgische context te horen. We zijn benieuwd wie en wat ons dat brengt.
Thema: Sleutel
Op het eerste gezicht is het Paasverhaal van Marcus een anticlimax. Geen engelen, geen verschijning. Alleen bange, vluchtende, zwijgende vrouwen. Maar bij nader inzien geeft de evangelist ons toch een paar sleutels. De jongeman in het wit herinnert aan de jongeman die naakt vluchtte bij de arrestatie van Jezus (14,52). Hij laat zijn linnen kleed achter als een lijkwade. Maar nu is dat kleed wit. Het falen en vallen is getransformeerd. Bovendien frist hij het geheugen van de vrouwen op ‘in memory of him’: ‘Jullie zullen allemaal ten val komen … maar nadat ik uit de dood ben opgewekt, zal ik jullie voorgaan naar Galilea’. (14,27-28). Woorden die niemand toentertijd verstond.
Marcus stuurt ons terug naar ‘het begin van het evangelie van Jezus Christus, Zoon van God’ (1,1), dat aanvangt in Galilea. Lees het nog eens. Kun je het nu wel volgen? En belangrijker: kun je hem nu wel volgen?
