Broos kan een mens worden
Broos is een mens zonder het steeds te weten
Sterk wil een mens zijn autonoom onafhankelijk van anderen
Zorgbehoevend kan een mens worden
Zorgbehoevend is een mens zonder het steeds te willen
Rechtop wil een mens gaan zijn hoofd omhoog,
zelfbewust zijn doelen duidelijk
Naar een ander toegebogen wordt een mens,
meer mens zonder het steeds te weten
Er is een buigen naar de ander die de ander zichzelf laat worden
Er is een ontvangen van liefde die een mens groot maakt
Marinus van den Berg
Overdenking
Het gedicht drukt voortreffelijk uit wat een mens kan overkomen, broos en kwetsbaar als een mens is. Het is een ervaring die altijd al met mensen is meegegaan. In de psalmen, eeuwenoude gezangen en gedichten, is het voortdurend aan de orde. Vandaag gezond, maar morgen geconfronteerd met de kwetsbaarheid en de broosheid van het leven. Steeds weer hetzelfde verhaal. Het confronteert ons met wie we zijn.
Hoewel de broosheid en de kwetsbaarheid aanwezig zijn spreekt de dichter over leven, over groei, over groot worden, niet in een fysieke betekenis, maar over groot worden in mens-zijn. Wanneer ik een ander mens met eerbied en respect bejegen word ik meer mens; worden beiden meer mens. Het gaat vanzelf.
Wanneer ik in staat ben in diepe eerbied naar een andere mens te buigen, bied ik mezelf en de ander de ruimte waarin beiden zichzelf kunnen worden; zichzelf kunnen zijn. Wanneer ik liefde mag ontvangen voel ik, dat mij werkelijk leven wordt gegund. Ik mag er zijn. De ander mag er zijn. In deze gunnende houding is een mens groot in mens-zijn.
Hoe kun je je deze week oefenen in zo’n gunnende houding? Noteer de momenten waarop je ervaart dat de ander en jij er mogen zijn.
Tjeu Timmermans, karmeliet en pastor
