Iedere morgen gaan wij op weg,
Iedere morgen trekken wij voort.
We volgen telkens weer die stem:
het is de weg die de pelgrim gaat.
Ultreïa! Ultreïa! Et suseia! Deus adjuva nos!
Met onze voeten op de aarde
gaan wij op wegen van geloof.
Soms is het zwaar, soms is het dwalen.
Maar in vertrouwen gaan we door.
Ultreïa! Ultreïa! Et suseia! Deus adjuva nos!
We gaan op wegen van ontmoeten:
onszelf, de ander, iets van God.
Door met de ander op te lopen
leven wij Gods Rijk dat komt.
Ultreïa! Ultreïa! Et suseia! Deus adjuva nos!
Een lied kan ook een gebed zijn. Deze tijd die zo anders is dan de tijden die wij gewend zijn heeft ook iets van een pelgrimage in zich. Pelgrimeren naar…. ja waarheen? Pelgrimeren door het leven? Door lijden? Door angst? Of misschien pelgrimeren naar jezelf, naar verbondenheid met anderen, naar de Stem die je roept?
Liesbeth Timmers hertaalde een prachtige oud pelgrimslied speciaal voor de Janskerkgemeente. Mag deze tekst een gebed zijn.
