Hans Viezee voor de digitale Vieringen

Maandag 13 juli om 16.00 uur. “Dit wordt een spannende avond” zegt Hans. “Er komen allemaal mensen met wie ik niet eerder heb gewerkt. Daar heb ik dus niet al een bepaalde routine mee.”

Tijdrovende activiteit
Hans gaat de belichting opbouwen. Drie statieven met vier lampen en twee bouwlampen. “Belichting is moeilijker dan je denkt. Ik gooi er een bak licht op en dan nog is het niet genoeg. Ik zeg altijd: ik ben een luie belichter, maar je ziet hoeveel werk het is.” Hij is zeker zo’n drie kwartier bezig.
“We zullen naar een efficiëntere werkwijze moeten want mijn normale activiteiten zijn weer gestart. Het is heel zwaar om de opnames te maken maar ook erg leuk; ook in en met de pastoresgroep. We hebben veel al doende samen ontwikkeld. Iedereen zit ver over zijn/haar uren heen. Dat is eigenlijk niet goed. Zo ontstaat het idee dat er veel meer kan dan realistisch is. “
“Maar het geeft ook veel voldoening. Door de vele berichten, mailtjes en kaartjes van mensen die het waarderen, merk je ook voor wie en waarvoor je het doet
“Iedereen heeft er ook een mening over. Soms kan ik er alleen maar een beetje om grinniken. Dan vragen ze: ‘Kun je niet…’. Ja, ik kan alles, maar ik heb er de spullen niet voor. Ik krijg heel veel appjes en mailtjes: ‘Waarom doe je dit niet’ én ‘Je zou eigenlijk dat moeten doen’. Ik hoop dat dit artikel leidt tot meer begrip.”

Bemoei me niet met de inhoud
“Mensen denken vaak dat ik me met de inhoud wil bemoeien. Dat is niet zo. Ik registreer de delen die ik moet zien samen te stellen tot een korte viering. Daarom zeg ik bijvoorbeeld: niet meer dan vier liederen.” Het gekozen tafelgebed van vanavond met acht eenregelige muziekregels tussen de tekst vergt dezelfde handelingen voor Hans als acht liederen tussen de teksten plaatsen.
Hans kijkt steeds: “Heb ik materiaal genoeg en thuis maak ik dan de viering”. Hij moet zeker weten dat de opnames goed genoeg zijn. Vaak ontdekt hij thuis iets bijzonders in de opnames. Dat zijn dan ‘cadeautjes’ die hij gebruikt.
De opnames op het orgel worden gemaakt door een vriend van Laurens die er echt bovenop staat.

Duidelijk weten wat en hoe
Trees van Montfoort en Dirk Aelvoet geven duidelijk aan wat ze willen. Deze avond staan alle tekstdelen er in één keer goed op. Eerst Dirk achter de lezenaar met Welkom, Psalmtekst en collectedoel. Dan afstemming van de microfoon op Trees voor het gebed en de preek. Daarna verplaatsen van lampen en microfoon naar de liturgietafel en opnieuw testen van belichting en geluid.
Hans krijgt al doende altijd ideeën hoe het in beeld te brengen. Nu stelt hij voor om de korte Psalm na de Preek opnieuw te monteren. Dan wordt die tekst extra duidelijk. De afbeelding van de boom op de Liturgie kan hij weergeven terwijl je Dirk hoort spreken.

Musici onder elkaar
De muziekopnames vergen veel meer tijd. Voor Dineke van der Lei en Peter Labots is het de eerste keer. Maar daar ligt het niet aan. Met Laurens de Man en Hans Leeuwenhage gaat het ook zo. Het muzikale gedeelte moet kennelijk perfect zijn. De combinatie zang met begeleiding vergt ook meer dan gesproken teksten. “Ik hoor de zang uit de piano en andersom; ik word gek” en Hans zet weer zijn koptelefoon af en loopt voor de tiende keer op de microfoons af. Vleugelklep open, halfopen, dicht en toch weer open.
Na Hans als ‘geluidstechnicus’ zie ik hem als musicus. “Wat ik nou mooi zou vinden” en dan volgen er suggesties. “Mag ik nog even doorzeuren. Je wil de mensen uit hun beslommeringen krijgen in een sacrale sfeer. Nu mensen thuis zijn nog meer, denk ik.” Afwachtend wordt naar Hans gekeken als hij zijn koptelefoon afdoet. Hans heeft tevoren gezegd: Je moet stoppen als je denkt ”dit voelt niet goed.” Dineke en Peter doen dat een paar keer.
Tenslotte zegt Hans “Wat ik wel denk, en dat is dan de laatste: hou je niet in! Niet ‘less is more’, maar ‘more is more!’.” En als het erop staat ”Heel mooi. De timing is heel mooi. Eén foute noot, maar daarvoor gaan we hem niet overdoen. Misschien kan ik hem thuis overplakken. Zo niet, dan wordt het deze versie”. In die ruim twee uur blijven de musici blijmoedig, enthousiast en zelfs dankbaar voor alle aanwijzingen. Bewonderenswaardig!

Om 22.30 uur laat ik Hans alleen achter in de kerk. Hij is dan nog bezig met het afbreken en opruimen.

tekst: Mieke van Rijen
foto: Teunis Hol

Dit artikel is een voorpublicatie uit Wijs ‘Verwaaien’. Lees nog meer aardige en mooie artikelen in deze Wijs die half oktober verschijnt. Heb je nog geen abonnement? Wijs verschijnt zes keer per jaar. De abonnementsprijs is €22,50 of €12 voor wie dat bedrag een financieel probleem is. Mail voor een abonnement of een proefnummer naar het secretariaat van de Oecumenische Janskerkgemeente.