Zes keer heeft de kanker zijn lichaam gekweld. Zes keer heeft hij de ziekte overwonnen.
Het zevende hoofdstuk van zijn leven is aangebroken. Het had ook anders kunnen aflopen.
HZeven is volheid, heelheid. Hij leeft in genadetijd. Met waardigheid poseert hij voor de foto.
Wie of wat geeft hem toch die waardigheid? Wie of wat geeft hem die kracht? Waarschijnlijk heeft hij hulp nodig om plaats te nemen op zijn troon en om er weer vanaf te komen. Zijn lichaam bepaalt hem ongetwijfeld bij zijn krakkemikkigheid, maar zijn geest lijkt ongebroken.
Krakkemikkig en koninklijk.
Ik voel mijn eigen krakkemikkigheid, mijn pijn.
Als ik pijn heb ga ik zingen.
Waarom? Dat helpt!
Ik word boven mijn pijn uitgetild. De pijn is er nog wel, maar verandert.
Dat is een koninklijk gevoel.
Wat kroont mij als ik zing?
Is het de overgave die mij op dat moment heel maakt? Verzoening met de gebrokenheid van mijn bestaan? Het mag er allemaal zijn en ik zing: ‘Ken je mij, wie ken je dan? Weet jij mij beter dan ik? Ken je mij, wie ben ik dan? Weet jij mij beter dan ik?’
Ik geef mij over.
Ik zing de pijn naar buiten.
Ik voel mij voor even vrij.
Afbeelding uit ‘Humans of New York’ van Brandon Stanton
