‘Oppakken’, ‘aanpakken’, ‘doorpakken’, ‘kansen grijpen’ ‘het heft in eigen handen nemen’. Zomaar een reeks begrippen die we horen. Ze passen bij het beeld waarmee ‘we’ naar onszelf kijken én waarmee er naar ons gekeken wordt. Vanuit een eigentijdse blik op mensen: Mensen die in hun kracht staan, verantwoordelijkheid nemen voor hun keuzes, mensen die onafhankelijk (willen) zijn en zelfbewust.
Helaas gaat het in het leven lang niet altijd en alleen maar zo, Het kan niet altijd en steeds maar. Het lukt soms of vaker gewoonweg niet. En ook dát hoort bij het leven: Dat je het hebt te doen met wat en hoe het is….
De vastentijd gaat, wat mij betreft, over: Loslaten, overgave, opgeven, (tijdelijk) achterwege laten. Juist een heel andere kant op: Je bewust zijn van je kwetsbaarheid en van wat kwetsbaar is, de broosheid van het leven ondergaan.
Ik denk dat het belangrijk is dat er voor mensen gemeenschappen zijn waar dit óók mag en kan. Waar niet alleen het welslagen en de successen worden gevierd. Maar waar de volheid van het leven zelf aan bod komt en centraal staat. Met alles wat goed gaat en goed is én met alles wat niet wil, niet lukt, niet gaat….
Zijn wij, als EUG/Janskerkgemeente, zo’n gemeenschap? Kunnen wij dat? Zijn wij als EUG/Janskerkgemeente zo gemeenschap?
Hans Viezee
