‘Onze Vader’,
zo begint Jezus zijn gebed wat Hij aan zijn leerlingen wilde leren.
Niet met ‘Lieve God’,
niet met ‘Mijn God’,
niet met ‘Schepper’, ‘Heer’, ‘De Ene’,
nee, Jezus zegt ‘onze’.
Een nabijheid strekt zich uit in dat ene woordje.
Jezus, zijn naasten, wij,
allemaal verbonden in het ‘onze’.
Er stroomt een relatie uit dat kleine woord.
Wij zijn verbonden met elkaar
met Jezus
met zijn leerlingen
met God.
Ik en jij blijven ik en jij
en toch opgenomen in een ‘ons’ waar ik en jij samen ons zelf mogen zijn.
Want bij God, onze Vader, onze Moeder, onze dragende Ouder zijn we thuis.
Onze Vader, Uw naam spreken wij uit.
Uw Naam.
Een Naam van Nabijheid,
van omarming
van Liefde.
God, in al Uw namen mogen wij ons verbonden weten,
met U, met elkaar, met dat wat U in ons bent.
Onze God,
Uw Naam,
Uw Kruis,
ons verbond.
Johanneke Bosman
