In de zomercyclus van de Janskerkgemeente staan enkele psalmen centraal rond het monastieke ideaal “stabilitas loci”: het verblijven op één plek, aarden, wortelen. Ik mag een luistertip aandragen bij een aantal psalmen. Met plezier!
Psalm 132
Nee, ik ga mijn tent, mijn huis, niet binnen,
ik leg mij op de rustbank, mijn bed, niet neer;
ik gun mijn ogen geen slaap,
mijn oogleden geen sluimer,
totdat ik voor de HEERE een plaats gevonden heb,
een woning voor de Machtige Jakobs!
Er is geen rust voor de Heer bij ons kan wonen, aldus de psalm van deze week. Deze toonzetting van de psalmtekst vergeet even de context, en focust op de “rust”: gecombineerd met een vers uit psalm 4 vormt het een onderdeel van de completen, de liturgie voor het slapen gaan. Guillaume Bouzignac (ca. 1587-1643), een vrijwel vergeten “maître de musique” in verschillende Franse kathedralen, schreef een zetting die in deze uitvoering door ensemble Les Arts Florissants een bijna hemelse vrede ademt. De schaarse noten zijn van een ontroerende puurheid; de intelligente schrijfwijze waarin de vier stemmen elkaar subtiel imiteren draagt eraan bij. Om de vrede te vervolmaken herhaalt een gambakwartet de compositie. Pax vobiscum!
