Tijdens de Advent iedere week een tekst ter inspiratie. Deze week: bij psalm 16
de weg naar het leven
loopt door het leven zelf
inclusief kuilen en wolven
fastfood, instant-erkenning
en doodse afslagen
al roept het goud om aandacht
al heeft die dood een grote muil
ik wil die kant niet op
geen klatergoed voor mij
geen misvormende angst
maar wat dan?
‘kijk’, zeg jij, ‘hier is het goed
kom bij me en drink’
is het zo simpel?
een beker als bedding?
een slok als een kus?
ik waag het, ik proef
welkom stroomt door mij heen
mijn spieren ontspannen
mijn ogen lichten op
mijn stap is recht
ik kom binnen
omringd door jou
mijn hart wordt rustig
het klopt
Goddank
Gedurende de Advent vieren we vanuit de cyclus ontfermen.
Adventscyclus: Ontfermen
Met de advent begint het nieuwe kerkelijke jaar. Op het moment dat de nachten lang zijn en het licht overdag diffuus aanwezig is, zoeken we in de vieringen naar nieuwe levenskracht. Naar ruimte om op te ademen. Deze advent- en kerstperiode doen we dat aan de hand van psalmen waarin ontferming een rol speelt. In deze psalmen klinkt in verschillende bewoordingen het verlangen door “dat er iemand is die ons blijft zoeken in het diepste duister, die ons op weg wil helpen naar het licht”.
Ontferming vraagt om je te laten raken door een ander. Om hem of haar te zien als beelddrager van de Eeuwige. Om nabij te zijn en ruimte te schenken.
Ontferming vraagt om betrokkenheid op onze wereld om het goede te zien en te koesteren. Om in beweging te komen bij wat onrecht is, wat mensen gevangenhoudt en wat het leven bedreigt.
Ontferming vraagt om je te laten zien met je licht- en schaduwkant, met je pijn en levenslust. Om je in alles gedragen te weten.
Ook in de liturgie vragen we met regelmaat aan de Eeuwige om zich over ons en onze wereld te ontfermen. Daarin klinkt de roep door om ons te zien in onze vreugde en ons verdriet, om het onrecht en de nood op zoveel plekken in onze wereld waar geen pasklare oplossing voor is. Daarin is ons verlangen hoorbaar om niet alleen te zijn, maar in verbinding nieuwe, creatieve wegen te zoeken die naar het leven leiden.
Tussen gezichten
ik kan jou niet zeggen
maar ik kan je zien
hoe zeer jij zwijgt
met je gezicht op mij gericht
kan ik niet anders
dan jou zien
en de Ander die mij
in jouw ogen vraagt
tot op mijn bodem
goed te zijn
zeg maar:
heilig
geen heilige
maar in wezen de bedoeling
om goed te doen
moet ik je zien
jij maakt mij goed
heilig, voor even
ik wist niet
dat ik het in me had
nu wel
dankzij jou
(Kees van der Zwaard uit: Terwijl wij leven)
Zo gaan wij deze advent op weg door de wirwar van onze wereld.
In het duister van de kille nacht zoeken wij momenten van licht en levenskracht
met niets dan in ons hart ‘ik zal er zijn’
De cyclus voor de Advent vind je hier.
