Psalm V
Systeem! Is dit een tweegesprek
of een met U alleen?
Vertel mij dan wie ik ontdek
als ik mijn armen tot u strek
en om mijn schouders heen.
Want soms ben ik uit pure nood
Uw jongste of zwakste kind
en wil zo vreselijk op Uw schoot
desnoods de kleine billen bloot
bemoederd en bemind,
dan weer hoor ik Uw adem zacht
suizen tussen mijn slapen
alsof ik U pas deze nacht
in doodsnood en toch onverwacht
uit hoofdpijn heb geschapen.
Aanvaard mij daarom als een vriend
liefst onervaren, onverdiend,
maar wetend hoe ik U mis
wanneer uiteindelijk helderziend
mijn lichaam, doof en blind gegriend
mag voelen wie U is.
Leo Vroman, Psalmen en andere gedichten, Amsterdam 1995, p.11
