Omhelzen

We zien twee mensen die elkaar omarmen. Er lijkt een vertrouwdheid te zijn tussen deze twee mensen, als je elkaar zó kunt omarmen. ( En wat zou het in deze tijd fijn zijn om iemand zo te kunnen omhelzen!). Als we met andere ogen kijken zien we misschien twee mensen die elkaar moeten gaan loslaten omdat zij afscheid van elkaar moeten gaan nemen en schuilt er verdriet of wanhoop in dit samen zijn.

Misschien, vanuit een derde hoek bekeken is het een samenkomen na een lange tijd, zoals de vader en de verloren zoon uit het evangelie van Lucas. Is het een omhelzing die een nieuwe ontmoeting uitdrukt tussen wat er was en wat de toekomst nog zal brengen.

Als we de achtergrond van het schilderij er bij nemen wat in de Vaticaanse Musea hangt en gemaakt is in 1980 dan leren we meer. Het zijn Paus Johannes Paulus II en kardinaal Wyszynski die elkaar na jaren en jaren uiteindelijk kunnen omhelzen omdat het voor die laatste mogelijk was geworden het communistische Polen uit te reizen.
Op meerdere vlakken staat deze omhelzing dan voor een toekomst gerichte restauratie.

Mensen kunnen weer bij elkaar zijn.
Er is vrijheid van denken en godsdienst mogelijk.
Er mag met een open blik op een ‘vroeger’ teruggekeken worden waardoor er een toekomst mogelijk is.

Als je met verschillende brillen, met verschillende blikken naar dit schilderij kijkt, wat zie jij dan?
Verzoening? Vergeving?
Verdriet? Toekomst of verleden?
Restauratie of afbraak?
Liefde? Een nieuw begin?

[Schilderij: Pedro Cano, 1980, Vaticaanse Musea]